„Nazywam się Violette Toussaint. Byłam dróżniczką, a teraz jestem dozorczynią na cmentarzu. Delektuję się życiem, piję je małymi łyczkami niczym herbatę jaśminową z miodem” – mówi Violett, główna bohaterka książki Valérie Perrin. Violette Toussaint jest dozorczynią na cmentarzu w niewielkim miasteczku Brancion-en-Châlon we Francji. Pielęgnuje kwiaty na grobach, zajmuje się ogrodem przy niewielkim domku, pociesza tych, którzy tego szukają i pamięta o tych, którzy odeszli. Violette słucha opowieści innych ludzi, ale i sama ma swoja historię… Oddając się lekturze kolejnych stron książki, poznajemy jej bolesną przeszłość, odkrywamy kolejne warstwy i tajemnice. Jednakże mimo akcji dziejącej się na cmentarzu, bolesnych wspomnień ludzi odwiedzjących zmarłych oraz samej bohaterki, powieść Valérie Perrin to powieść o afirmacji życia, nauce cieszenia się z małych rzeczy oraz nadziei. Polecamy.
Drugoklasiści ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Pruszczu Gdańskim wzięli udział w lekcji bibliotecznej dotyczącej życzliwości, wzajemnej pomocy oraz poszukiwaniu własnej drogi. Przyczynkiem do rozmowy był teatrzyk kamishibai pt. Kamelia. Inspirację do powstania bajki stanowiła historia dawnych, japońskich aptekarzy, którzy wędrowali po kraju, udzielając pomocy. Opłatę pobierali jedynie w przypadku całkowitego wyleczenia pacjenta. Kamelia jest historią o powołaniu, i o konieczności dzielenia się swoimi talentami. Ciekawej opowieści towarzyszą subtelne ilustracje nawiązujące do japońskiej sztuki wycinanek kamikiri. Po wysłuchaniu teatrzyku i dyskusji nadszedł czas szalonej zabawy z chustą animacyjną. Na koniec dzieci przeglądały wybrane przez siebie książki.
Jak zostałam wiedźmą. Opowieść autobiograficzna dla dorosłych i dzieci to książka autorstwa Doroty Masłowskiej, którą młodzież omawiała podczas ostatniego spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki. Mimo że książka została napisana w 2014 roku, niewiele straciła na aktualności. Historia wiedźmy jest tłem do opowiedzenia, jak wyglądają nasze czasy, jaka jest kondycja rodziny, jak dobro walczy ze złem w świecie gadżetów, sztucznych pragnień i chęci na coraz więcej, niepohamowane więcej i więcej. Młodzież identyfikowała się z tekstem, doskonale wyczuła, zrozumiała podteksty i świat przedstawiony w książce pełny chipsów, hot-dogów, iPhone’ów, telewizji, Lidlów Śmidlów, katalogów z ofertą pełną czarowniczych potrzeb. Natomiast klubowiczów podzieliła warstwa graficzna — rysunki autorstwa Marianny Sztymy. Jednym się podobały szkicowane szarym ołówkiem, pasowały do narracji książki, innym zaś bardziej przeszkadzały, niż dopełniały tekst.
Spotkanie odbędzie się 1 grudnia 2024 r., niedziela, godz. 17:00, w siedzibie Powiatowej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Pruszczu Gdańskim, ul. Wojska Polskiego 34. Wstęp wolny.
Peter Olivier Loew
Pisarz, autor książek, dyrektor Niemieckiego Instytutu Spraw Polskich w Darmstadt, wybitny znawca historii Polski, profesor Uniwersytetu w Moguncji i Darmstadt. Następca Karla Dedeciusa — tłumacza literatury polskiej, założyciela i twórcy Instytutu Kultury Polskiej w Darmstadt. Biegle włada językiem polskim, oddany sprawie relacji polsko-niemieckich, niestrudzenie od wielu lat promujący naszą kulturę i twórców kraju nad Menem. Loew pisze, opowiada o tym co od ponad 500 lat łączy, a nie dzieli Polaków i Niemców, o tym jak wielki wpływ mają Polacy na kulturę i gospodarkę.
Podczas spotkania klubu przedszkolaka rozmawialiśmy o strachu. Przyczynkiem do dyskusji była książka Sibylle Delacroix pt. Ptak na ramieniu. Po przeczytaniu tekstu rozmawialiśmy o dziecięcych lękach. Bibliotekarka delikatnie prowadziła dzieci przez temat emocji, zwracając szczególną uwagę na różne rodzaje strachu. Wyjaśniła, że strach może być sojusznikiem, a nie tylko czymś negatywnym. Szczególnie podkreśliła znaczenie tzw. dobrego strachu. Jako przykład przytoczyła sytuację spotkania z nieznanym psem. Wyjaśniła dzieciom, że wtedy strach jest czymś pozytywnym, bo ostrzega i chroni przed niebezpieczeństwem. Zwieńczeniem spotkania była część twórcza. Dzieci dostały kartki i kredki, aby narysować swoje potwory. Tym razem jednak zadanie miało wesoły charakter. Potwory miały być narysowane zabawnie, co miało pomóc dzieciom oswoić swoje obawy.
W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
